Volgens wetenschappelijk onderzoek vertoont 30% van de gevangenispopulatie psychopathische kenmerken (Van Moffaert, 2002: 66), waaruit men kan afleiden dat zeker de politie (O’Toole, 2007: 305) maar ook rechtspractici in contact komen met criminele psychopaten. Psychopathie is geen homogeen begrip. Men kan talrijke psychopathische subtypes onderscheiden (Herve, 2007; Skeem et all., 2003), vooral van belang voor psychiaters en psychologen. Bovendien is het onderzoek naar diverse facetten van psychopathie nog in volle gang (Miller & Lynam, 2015). Als verhoorders onder elkaar spreken over een ‘psychopaat’ weten ze dat het over een moeilijk te verhoren persoon met een ernstige gedragsstoornis gaat. Het is dié benadering die in deze tekst beoogd wordt.