Eind jaren 70 overheerste een vrij negatieve perceptie van onderzoekers over het nut van interventies: nothing works. Ondanks een toename van evaluatieonderzoek leek de wetenschap nog veel vragen onbeantwoord te laten. Dit ‘nothing works-debat’ (Martinson, 1974), leidde tot een sterke vraag vanuit de wetenschap en vanuit de praktijk (bv. Robert Martinson, Archie Coch rane) naar het doen van meer systematisch onderzoek, gebruik makend van onderzoeksresultaten die reeds voorhanden zijn. Dit betekende een aanzet voor het uitvoeren van meta-analyses en reviews van onderzoek, waarin het systematisch verzamelen, beoordelen en samenvatten van kwalitatief hoogstaand wetenschappelijk onderzoek centraal stond.