Over het politiegezag horen we in de media vooral dat het er slecht voorstaat en nog slechter wordt. Dit blijkt dan uit incidentenverslaggeving en uit opinieonderzoeken, waarin mensen hun mening geven over de politie. Het politiegezag als praktische situatie op straat wordt weinig bekeken: doen mensen eigenlijk nog wat politieagenten van ze vragen? Dit artikel doet verslag van een praktisch filosofisch veldonderzoek bij het regiokorps Amsterdam-Amstelland waarin juist dat onderzocht is: of en in welke mate er gehoorzaamd wordt aan politieaanwijzingen. Het straatgezag van de agenten blijkt niet alleen groot te zijn, maar ook van een nieuwe vorm: een communicatief gezag, dat zowel praat als optreedt. Vervolgens wordt nagegaan hoe het komt dat deze feitelijke gezagssituatie weinig bekend is: diverse factoren werken samen om een oud en negatief imago van politiegezag in stand te houden.