Het Nederlandse stafproces kent weinig onmiddellijkheid. De rechter beslist grotendeels op basis van het papieren dossier en getuigen en deskundigen verschijnen niet vaak ter zitting. In deze bijdrage wordt eerst de historische ontwikkeling beschreven die heeft geleid tot het soort strafproces dat Nederland nu heeft. Daarbij wordt het Nederlandse strafproces getypeerd als een Audit Model. Vervolgens worden enige vergelijkingen gemaakt met de strafprocessen in andere landen. Aandacht wordt geschonken aan de invloed van lekenrechtspraak op het presenteren van bewijs. Ten slotte wordt de toenemende beschikbaarheid van beeld en geluid in het strafproces besproken. Enerzijds biedt deze ontwikkeling meer kansen om het bewijs te controleren, anderzijds zijn beelden soms suggestief waardoor zij een vertekenende invloed kunnen hebben op de waarneming van het bewijs. In de conclusies worden de gevolgen van de besproken tendensen voor de onmiddellijkheid van het strafproces besproken.