De keuzeconfrontatie wordt algemeen beschouwd als een ingeburgerde onderzoeksdaad binnen een politioneel onderzoek. In onderhavig artikel wordt deze gevestigde waarde echter bekeken in het licht van hedendaags wetenschappelijk research en getoetst aan de praktische consequenties daarvan. Studies blijken immers te wijzen op tal van valkuilen die opduiken binnen het proces van herinnering en herkenning, maar ook bij de kenmerken van en verschillen tussen getuigen, de procedure van de keuzeconfrontatie op zich en de op het onderzoek volgende procesgang. Uiteraard worden binnen de vakliteratuur ook oplossingen onderzocht en aangereikt, waarvan de praktische haalbaarheid nader wordt besproken in dit artikel. Onvermijdelijk dienen we onszelf tot slot de vraag te stellen of en hoe we de keuzeconfrontatie als werkbaar instrument kunnen beschouwen binnen de hedendaagse cultuur en het veranderend wettelijk kader.