Iets meer dan vijf jaar geleden werd de telecommunicatiesector opengesteld voor concurrentie. Al snel bleek echter dat het regelgevend kader dat die vrijmaking begeleid had, niet langer in staat zou zijn om een antwoord te formuleren op de nieuwe problemen die zich aandienden. Op Europees niveau werd daarom in maart 2002 een geheel nieuw kader voor de "elektronische communicatiesector" voorgesteld. Het meest opvallende aspect daarvan is dat de reglementering
zich niet langer beperkt tot de telecommunicatiesector alleen. Aangezien de richtlijnen het kader willen vormen voor elke transmissie van elektronische signalen (bijvoorbeeld ook voor radio- en televisieomroep), moeten zij in ons land niet alleen door de federale overheid, maar ook door de gemeenschappen worden omgezet. Deze bijdrage heeft als doel even stil te staan bij de voornaamste wijzigingen aan de federale "telecommunicatie"-wetgeving.