In deze bijdrage beschrijf ik de manieren waarop ik met een groep Iraanse nieuwkomers in België in contact ben gekomen voor mijn onderzoek naar het gebruik van drugs en andere psychotrope middelen (tabak, alcohol) onder deze bevolkingsgroep. Het doel van dit onderzoek bestond erin om de evolutie van gebruikspatronen bij deze migrantenpopulatie na te gaan. Daartoe maken we een vergelijking tussen patronen van middelengebruik in Iran en gebruikspatronen bij Iranezen in België. Centraal is hier de vraag hoe het aangetroffen gebruikerspatroon in België samenhangt met de manier waarop de groep gebruikers doorgaans met druggebruik in hun land van afkomst bekend waren. Hierbij houden we rekening met drie belangrijke aspecten van gebruikspatronen: het product dat wordt gebruikt, de motieven voor gebruik en de omstandigheden waarin men de roes opzoekt. Voor elk van deze
aandachtspunten onderzoeken we de relatieve impact van oorspronkelijke culturele referentiekaders rond middelengebruik en die van de nieuwe (Westerse) patronen. Vanuit een niet-essentialistische opvatting van cultuur wordt er uitvoerig aandacht geschonken aan contextuele factoren.