“Schandalen zijn openbare terechtstellingen, maar zonder procedure, zonder formele regels
van bewijsvoering en bestraffing, zonder institutionele afhandeling” (De Swaan, 1996).
De sociale media zorgen voor een verandering van het schandaal als maatschappelijk proces
waardoor het element van eigenrichting wordt versterkt. Het is voor iedere burger mogelijk
geworden om normovertredingen vast te leggen, aan te klagen, via sociale netwerken te verspreiden
en zo brede verontwaardiging te mobiliseren. Dat zorgt voor een ‘democratisering’
van de schandalisering, niet alleen wat de aanbrenger maar ook wat de aangeklaagde betreft.
Gingen schandalen vroeger uitsluitend om publieke personen tegenwoordig kunnen ook ‘gewone’
mensen bij een vastgelegde normovertreding object worden van een schandaal. De mogelijkheden
(affordances) die sociale netwerken bieden werken golven van negatieve aanvallen (twitterstorms)
op één persoon in de hand. Het is schandaal wordt zo nog veel sterker een vorm
van eigenrichting: een openbare terechtstelling, maar dan zonder de gebruikelijke procedures
die een eerlijke rechtsgang waarborgen.